Στις σύγχρονες συνθήκες παγκοσμιοποιημένης αγοράς η δράση των διεθνικών επιχειρήσεων αποκτά ιδιαίτερη και βαρύνουσα σημασία με άμεσες επιπτώσεις στον σεβασμό των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και ιδίως των σχετικών με την προστασία των εργασιακών σχέσεων, του περιβάλλοντος και της βιώσιμης ανάπτυξης. Μέσα στο 2015 το Συμβούλιο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων αρχίζει κύκλο διαβουλεύσεων "on an international legally binding instrument on transantion corporations and other businesses with respect to human rights". Η συζήτηση αυτή στηρίζεται στις Κατευθυντήριες Γραμμές του ΟΗΕ για τις Επιχειρήσεις και τα Ανθρώπινα Δικαιώματα (UN Guiding Principles on Business and Human Rights), οι οποίες τονίζουν την κρατική υποχρέωση προστασίας των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, την εταιρική υποχρέωση σεβασμού των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και την ανάγκη δημιουργίας δικαστικών και μη μέσων αποκατάστασης κάθε σχετικής παράβασης. Οι Κατευθυντήριες Γραμμές έχουν ήδη ενσωματωθεί σε υποχρεώσεις εταιρικής κοινωνικής ευθύνης (corporate social responsibility - CSR) στο πλαίσιο της Ευρωπαϊκής Ενωσης και μεταφράζονται σε εθνικές πολιτικές και εταιρικές δράσεις.

Στο μάθημα «ΕΥΡΩΠΑΪΚΟ ΔΙΚΑΙΟ ΤΕΧΝΟΛΟΓΙΑΣ ΚΑΙ ΚΑΙΝΟΤΟΜΙΑΣ» (τέως Νομικά στο Design) διδάσκονται πρακτικά νομικά ζητήματα που σχετίζονται με το επάγγελμα του designer. Κυρίως εξετάζεται το δίκαιο πνευματικής και βιομηχανικής ιδιοκτησίας (πατέντες, copyright, χρήση ερευνητικών αποτελεσμάτων, κλπ), αλλά αναλύονται και ζητήματα που σχετίζονται με εργασιακές σχέσεις, θέματα συμβάσεων μεταξύ εταιριών, επαγγελματικά δικαιώματα των σχεδιαστών και γενικότερα των «δημιουργών», προστασία προσωπικών δεδομένων, νομοθεσία για την Ασφάλεια και την Υγεία στο Χώρο Εργασίας κ.α. Οι θεματικές ενότητες που καλύπτονται είναι: Βασικές αρχές δικαίου - Δίκαιο, ηθική, πολιτική, οικονομία, τεχνολογία. Η έννοια του δικαίου. Τα χαρακτηριστικά του δικαίου. Δικαίωμα. Τα ατομικά δικαιώματα. Κλάδοι του δικαίου. Εθνικό και διεθνές. Ιδιωτικό και δημόσιο. Το Σύνταγμα. Το Ευρωπαϊκό Δίκαιο. Θέματα πνευματικής ιδιοκτησίας: Ο νόμος 2121/93 για τα πνευματικά δικαιώματα και οι διεθνείς συμβάσεις πνευματικών δικαιωμάτων. Οι έννοιες του δημιουργού και του ερμηνευτή. Η θέση του σχεδιαστή. Εμπορική εκμετάλλευση και ηθικά δικαιώματα. Πρακτικές διαδικασίες κατοχύρωσης των πνευματικών δικαιωμάτων στην Ελλάδα. Θέματα βιομηχανικής ιδιοκτησίας: Τρόποι κατοχύρωσης της βιομηχανικής ιδιοκτησίας. Οι έννοιες του copyright και της πατέντας στο ελληνικό και διεθνές δίκαιο. Πρακτικές διαδικασίες κατοχύρωσης της βιομηχανικής ιδιοκτησίας στην Ελλάδα. Θέματα εργασιακών σχέσεων: Οι συλλογικές συμβάσεις εργασίας δημοσίων και ιδιωτικών υπαλλήλων. Συμβάσεις πνευματικών δικαιωμάτων. Συμβάσεις έργου, εργασίας ορισμένου χρόνου, εργασίας αορίστου χρόνου. Δικαιώματα ασφάλισης. Παραδείγματα συμβάσεων σε θέματα βιομηχανικού σχεδιασμού. Προστασία προσωπικών δεδομένων: Η συνταγματική προστασία. Βασικές αρχές της ελληνικής και της ευρωπαϊκής νομοθεσίας. Προσωπικά δεδομένα και σχεδίαση προϊόντων και συστημάτων. Στη ιστοσελίδα του μαθήματος στο e-class υπάρχουν σε ηλεκτρονική μορφή όλα τα αρχεία που μοιράζονται κατά καιρούς στο μάθημα, παλαιότερα θέματα εξετάσεων καθώς και ανακοινώσεις και πληροφορίες σχετικές με το μάθημα, τις εργασίες και τις εξετάσεις.

Ι. Εισαγωγή ΙΙ. Πηγές του Διεθνούς Δικαίου Α) Οι βασικές πηγές του Διεθνούς Δικαίου κατ’ άρθρο 38 Κατ. Δ.Δ.Χ. 1. Συμβατικό Διεθνές δίκαιο ή Δίκαιο των Συνθηκών (είδη συνθηκών- διεθνείς μονομερείς πράξεις) 2. Το διεθνές εθιμικό δίκαιο (ι) αντικειμενικό στοιχείο: πρακτική κρατών (ιι) opinio juris 3. Οι γενικές αρχές του δικαίου 4. Επιείκεια- ορθόν και ίσον-ευθυδικία (ex aequo et bono) Β) Αποτελέσματα των Διεθνών Συνθηκών 1. Ο υποχρεωτικός χαρακτήρας 2. Η αρχή της αμοιβαιότητας 3. Αυτοδύναμη εφαρμογή ΙΙΙ. Υποκείμενα Διεθνούς Δικαίου: Α) Η εξελικτική πορεία της έννοιας της διεθνούς προσωπικότητας. Από τα υποκείμενα, στους δρώντες και χρήστες του δικαίου 1. Το Κράτος: έδαφος, κυριαρχία, λαός 2. Οι Διεθνείς Οργανισμοί: (ι) ορισμός (ιι) κατηγορίες (ιιι) νομική ισχύς αποφάσεων διεθνών οργανισμών. Αναφορές στο σύστημα του ΟΗΕ, BRETTON WOODS, Ε.Ε. , 3. Το άτομο ως υποκείμενο του Διεθνούς Δικαίου και οι υπόλοιποι «χρήστες» του διεθνούς δικαίου: ΜΚΟ, εθνικοαπελευθερωτικά κινήματα, αντάρτες Β) Γενικές αρχές του Διεθνούς Δικαίου 1. Η αρχή της ισότητας μεταξύ των κρατών 2. Η αρχή της αυτοδιάθεσης IV. Διεθνής ευθύνη κράτους 1. Η έννοια της διεθνούς ευθύνης κατά το διεθνές δίκαιο και η κωδικοποίηση 2. Προϋποθέσεις στοιχειοθετήσεως διεθνούς ευθύνης κράτους: (ι) παραβίαση διεθνούς δικαίου (ιι) καταλογισμός 3. Συνέπειες της διεθνούς ευθύνης: (ι) υποχρέωση επανορθώσεως (ιι) παύση και μη επανάληψη V. Η προστασία των Ανθρωπίνων δικαιωμάτων Α) Η διεθνής διάσταση των δικαιωμάτων του ανθρώπου: 1. Εννοιολογική οριοθέτηση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και της επιστήμης των ανθρωπίνων δικαιωμάτων 2. Οι τρείς γενιές δικαιωμάτων του ανθρώπου: (ι) Ατομικά και πολιτικά δικαιώματα, ιι) οικονομικά-κοινωνικά και πολιτιστικά δικαιώματα ιιι) τα δικαιώματα αλληλεγγύης 3. Η φύση των ΔΑ: οικουμενικά, αδιαίρετα, αλληλοεξαρτώμενα και αλληλένδετα Β) Ευρωπαϊκό Δίκαιο των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου: 1. Συμβούλιο της Ευρώπης (ΣοΕ) 2. Ευρωπαϊκή Ένωση Β) ΕΙΔΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ ΑΝΘΡΩΠΙΝΩΝ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΩΝ –ΡΑΤΣΙΣΜΟΣ 1. Η αρχή της ισότητας και της μη διάκρισης 2. Η φυλή ως προστατευόμενο χαρακτηριστικό διάκρισης: (i) οι τέσσερις (4) Διακηρύξεις της Ουνέσκο, (ii) το Διεθνές Συμβατικό πλαίσιο και η θέση της Νομολογίας του ΔΔΧ 3. Η Διεθνής Σύμβαση για την Εξάλειψη Κάθε Μορφής Φυλετικής Διάκρισης (CERD): σκοπός, εφαρμογή και ελεγκτικοί μηχανισμοί 4. Σε περιφερειακό επίπεδο: (i)Το Συμβούλιο της Ευρώπης και η ΕΣΔΑ (ii) H E.E. και οι οδηγίες για την καταπολέμηση των διακρίσεων 5. Κατηγορίες και κριτήρια δικαιολόγησης διακρίσεων: (i) άμεσες διακρίσεις(ii) έμμεσες διακρίσεις 6. Επίκαιρες πτυχές του θέματος του ρατσισμού: Η ρητορική μίσους και η υποκίνηση ρατσισμού

Εισαγωγή σε βασικές έννοιες του αστικού και εμπορικού δικαίου.

Η γενική θεματική του μαθήματος είναι οι σχέσεις μεταξύ κράτους και θρησκευμάτων ή θρησκευτικών κοινοτήτων ή κοινοτήτων μη πιστευόντων στις χώρες-μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης με παράδοση κατά πλειονότητα καθολική, προτεσταντική ή μικτή (καθολικοπροτεσταντική).