Ο ευρύς χαρακτήρας των θεματικών της Κοινωνικής ψυχολογίας ανακλά την τοποθέτησή της ανάμεσα στην κοινωνιολογία και κεντρικών προσεγγίσεων της ψυχολογίας. Μέσα στην κοινωνική ψυχολογία υπάρχει ένα συνεχές θεματολογίας που καλύπτει όλο το φάσμα του τετράπτυχου: άτομο, δυάδα, ομάδα, κοινωνία. Αυτό το μάθημα έχει ως σκοπό να εισαγάγει και να καλύψει θεωρίες και διαδικασίες κυρίως στα δύο πρώτα επίπεδα. Δηλαδή ατομικές και διαπροσωπικές γνωστικές διαδικασίες και την σχέση τους με γενικότερες κοινωνικές δομές και νόρμες.

Το μάθημα αυτό αποτελεί μια εισαγωγή στην κριτική ψυχολογία με έμφαση στην ανάπτυξη . Θα παρουσιαστούν οι συζητήσεις που τη δεκαετία του ’70 οδήγησαν στην κριτική επανεξέταση των κοινωνικών επιστημών και ειδικότερα της ψυχολογίας , μέσα από ρεύματα όπως ο κονστρουξιονισμός , οι μεταδομικές θεωρίες , ο φεμινισμός κλπ

Η ψυχολογία είναι η επιστημονική μελέτη της ανθρώπινης συμπεριφοράς και των νοητικών λειτουργιών καθώς και των παραγόντων που την επηρεάζουν. Με άλλα λόγια, έχει ως αντικείμενο την κατανόηση και την πρόβλεψη της ανθρώπινης συμπεριφοράς. Αποτελεί τόσο ερευνητικό όσο και εφαρμοσμένο επαγγελματικό κλάδο και αποτελεί την κατεξοχήν επιστήμη του ανθρώπου. Η ψυχολογία υπάρχει επίσημα ως αυτόνομη επιστήμη από το 1879, όπου ο Wilhelm Wundt δημιούργησε το πρώτο πειραματικό εργαστήριο ψυχολογίας στο Πανεπιστήμιο της Λειψίας. Έκτοτε, τα επιτεύγματα της ψυχολογίας ενέπνευσαν και άλλες επιστήμες, ενώ η ψυχολογία αντάλλαξε μεθόδους και δεδομένα με αυτές, επηρεάστηκε και τις επηρέασε. Στο μάθημα αυτό γίνεται μια ιστορική αναδρομή στη γέννηση της ψυχολογίας από τη φιλοσοφία, παρουσιάζονται οι κύριες θεωρητικές της προσεγγίσεις, επισημαίνονται οι παράγοντες που επηρεάζουν την ανάπτυξη του ανθρώπου και αναλύονται οι γνωστικές λειτουργίες της αντίληψης και της προσοχής, η διαδικασία της μάθησης και η λειτουργικότητα των συναισθημάτων και της συναισθηματικής νοημοσύνης στην ανθρώπινη συμπεριφορά.

Σκοπός του μαθήματος είναι η ευαισθητοποίηση των σπουδαστών/τριών της Κ.Ε. στην ανθρώπινη ψυχοπαθολογία και τις κλινικές μορφές της. Ακόμα, πέρα από την διεύρυνση των δυνατοτήτων αναγνώρισης και επικοινωνίας – μέσω της γνώσης – με ψυχοπαθητικές προσωπικότητες, στόχος είναι η μάθηση των σπουδαστών/τριών της φαινομενολογικής εικόνας των κλινικών ψυχιατρικών καταστάσεων, της ψυχοδυναμικής ερμηνείας τους και τις μεθόδους περίθαλψης και αντιμετώπισης, με ιδιαίτερο βάρος στη σημασία και τον ρόλο του Κοινωνικού Λειτουργού στην αλυσίδα των ψυχιατρικών δομών, όπως και στα πλαίσια της θεραπευτικής ομάδας. Το μάθημα της Ψυχιατρικής κρίνεται απαραίτητο σαν βασική γνώση για τον κοινωνικό λειτουργό, αφού το αντικείμενο ενασχόλησής τους στη καθημερινή πρακτική είναι άτομα που αντιμετωπίζουν προβλήματα, είτε λόγω της ψυχοπαθολογίας τους, είτε αντιμετωπίζουν τέτοια πιεζόμενα από κοινωνικές ή άλλες εξωτερικές συνθήκες.

Στην αρχή σκιαγραφούνται κάποια βασικά θέματα της ιστορίας της μελέτης της παιδικής ηλικίας και της εφηβείας και από της διαμόρφωσής τους ως ξεχωριστών ηλικιακών σταδίων. Στη συνέχεια παρουσιάζονται και καλύπτονται οι ακόλουθες θεματικές ενότητες: βιολογική ανάπτυξη γνωστική ανάπτυξη συναισθηματική ανάπτυξη η ανάπτυξη των σχέσεων με τους γονείς, τους συνομηλίκους και άλλους ενήλικους σχολική εκπαίδευση και ανάπτυξη ήβη και η εμπειρία της η διαμόρφωση της ταυτότητας του εαυτού και της σεξουαλικής ταυτότητας αναπτυξιακά προβλήματα στην εφηβεία (διατροφικές διαταραχές, διαταραχές της αυτοεικόνας, βία και παραβατικές συμπεριφορές, ανεπιθύμητη εγκυμοσύνη, αυτοκτονία) Σύγχρονα ζητήματα στην παιδική και εφηβική ανάπτυξη (η επίδραση της τεχνολογικής εξέλιξης, των ΜΜΕ, του διαδικτύου και των ιδιαίτερων χαρακτηριστικών των σύγχρονων πολυπολιτισμικών και μετανεοτερικών κοινωνιών).