Σκοπός του μαθήματος είναι η λεπτομερής ανάλυση των παραγόντων που επιδρούν στην κίνηση και αφορούν στο σχεδιασμό προγραμμάτων κινησιοθεραπείας και άσκησης. Διδάσκονται αναλυτικά οι βασικές αρχές κινησιοθεραπείας, τα είδη των κινήσεων και αναλύεται ενδελεχώς η σχέση της βαρύτητας, του αρχικού μήκους των μυών (μηκοδυναμική σχέση) και της ταχύτητας με την κίνηση. Αναπτύσσονται οι αρχές σχεδιασμού προγραμμάτων παθητικής, υποβοηθούμενης και ενεργητικής άσκησης με στόχο τη διατήρηση ή την αύξηση της κινητικότητας και του εύρους τροχιάς, καθώς και τη βελτίωση της δύναμης, της ισχύος, της αντοχής και της ελαστικότητας του μυϊκού συστήματος. Ειδικότερα, αναλύονται θέματα όπως, η έννοια της ιδιοδεκτικότητας, της κιναίσθησης και ο ρόλος της νευρομυϊκού συντονισμού στην ανάπτυξη δεξιοτήτων. Στόχος είναι η κατάρτιση των φοιτητών και η απόκτηση δεξιοτήτων στην οργάνωση και εφαρμογή προγραμμάτων πρόληψης και θεραπείας μέσω της κίνησης με έμφαση στις ασκήσεις χαλάρωσης, διάτασης και αντίστασης για τη διατήρηση ή τη βελτίωση της λειτουργικότητας του μυϊκού συστήματος.

Σκοπός του μαθήματος είναι η κατάρτιση των φοιτητών σε θέματα που αφορούν στην αξιολόγηση και στην αντιμετώπιση προβλημάτων με την εφαρμογή τεχνικών μάλαξης. Οι φοιτητές διδάσκονται το ρόλο και τη συμβολή των τεχνικών μάλαξης στη βελτίωση των δυσλειτουργιών που αφορούν στο δέρμα, στις περιτονίες, στο μυοτενόντιο σύστημα, στο περιφερικό κυκλοφορικό και λεμφικό σύστημα. Οι εξειδικευμένες ενότητες που αποτελούν τη διδακτέα ύλη του μαθήματος εστιάζονται κυρίως: α) στην κατανόηση των φυσιολογικών και βιολογικών αποτελεσμάτων των διαφόρων τεχνικών, β) στην αντίληψη των βασικών αρχών σωστής εφαρμογής των διαφόρων τεχνικών, σύμφωνα με την διεθνή ερευνητική τεκμηρίωση, γ) στην αναγνώριση των ενδείξεων και αντενδείξεων ανάλογα με την νοσολογική οντότητα και τους θεραπευτικούς στόχους, δ) στην εξάσκηση ανάπτυξης κριτηρίων επιλογής εφαρμογής των κατάλληλων τεχνικών σε παθήσεις όπως, επώδυνα σύνδρομα γενικά ή τοπικά, μετατραυματικά προβλήματα, προβλήματα κυκλοφορίας άνω και κάτω άκρων, αναπνευστικά προβλήματα και ψυχογενείς καταστάσεις. Επίσης, εξασκούνται σε ειδικά θεραπευτικά σχήματα που αφορούν στη μεμονωμένη ή και συνδυασμένη εφαρμογή της μάλαξης με φυσικά μέσα και θεραπευτική άσκηση, ακολουθώντας σχεδιασμό θεραπευτικών πρωτοκόλλων, όπως αυτά καταγράφονται στην διεθνή αρθρογραφία.

Σκοπός του μαθήματος είναι η κατάρτιση των φοιτητών σε θέματα που αφορούν στην αξιολόγηση και στην αντιμετώπιση προβλημάτων με την εφαρμογή τεχνικών μάλαξης. Οι φοιτητές διδάσκονται το ρόλο και τη συμβολή των τεχνικών μάλαξης στη βελτίωση των δυσλειτουργιών που αφορούν στο δέρμα, στις περιτονίες, στο μυοτενόντιο σύστημα, στο περιφερικό κυκλοφορικό και λεμφικό σύστημα. Οι εξειδικευμένες ενότητες που αποτελούν τη διδακτέα ύλη του μαθήματος εστιάζονται κυρίως: α) στην κατανόηση των φυσιολογικών και βιολογικών αποτελεσμάτων των διαφόρων τεχνικών, β) στην αντίληψη των βασικών αρχών σωστής εφαρμογής των διαφόρων τεχνικών, σύμφωνα με την διεθνή ερευνητική τεκμηρίωση, γ) στην αναγνώριση των ενδείξεων και αντενδείξεων ανάλογα με την νοσολογική οντότητα και τους θεραπευτικούς στόχους, δ) στην εξάσκηση ανάπτυξης κριτηρίων επιλογής εφαρμογής των κατάλληλων τεχνικών σε παθήσεις όπως, επώδυνα σύνδρομα γενικά ή τοπικά, μετατραυματικά προβλήματα, προβλήματα κυκλοφορίας άνω και κάτω άκρων, αναπνευστικά προβλήματα και ψυχογενείς καταστάσεις. Επίσης, εξασκούνται σε ειδικά θεραπευτικά σχήματα που αφορούν στη μεμονωμένη ή και συνδυασμένη εφαρμογή της μάλαξης με φυσικά μέσα και θεραπευτική άσκηση, ακολουθώντας σχεδιασμό θεραπευτικών πρωτοκόλλων, όπως αυτά καταγράφονται στην διεθνή αρθρογραφία.

Το εργαστηριακό μέρος του μαθήματος περιλαμβάνει την εφαρμογή των αναγραφομένων στο θεωρητικό μέρος του μαθήματος. Κλινική διάγνωση δέρματος. Μέθοδοι εφαρμογής καλλυντικών προϊόντων. Εφαρμογή σταδίων βαθύ καθαρισμού. Συσκευές χρησιμοποιούμενες στο βαθύ καθαρισμό. Επαγγελματική μάλαξη προσώπου. Εφαρμογή όλων των καλλυντικοτεχνικών μορφών peeling. Συσκευές peeling. Εφαρμογή χημικών peelings. Εφαρμογή σχημάτων αποκατάστασης δυσχρωμιών δέρματος. Μέτρα πρόληψης.

Το εργαστηριακό μάθημα της Φυσιολογίας Ι στοχεύει στην πρακτική εφαρμογή αρχών και εννοιών που παρουσιάζονται στο αντίστοιχο θεωρητικό μάθημα. Ξεκινώντας από το κύτταρο και την περιγραφή του ως δομική και λειτουργική μονάδα της ζωής υπογραμμίζεται τόσο η ποικιλομορφία τους όσο και η κοινή, βασική, τους οργάνωση. Ιδιαίτερη έμφαση δίνεται στην κυτταρική μεμβράνη καθώς η διακίνηση μορίων μέσω αυτής εισαγάγει τους φοιτητές στις έννοιες της διάχυσης και της ώσμωσης. Η ενότητα του κυττάρου ολοκληρώνεται με την άσκηση της χρήσης του φωτεινού μικροσκοπίου. Η ώσμωση προϋποθέτει διαφορετικές ωσμωτικότητες. Ορίζεται η ωσμωτικότητα του πλάσματος του αίματος που με τη σειρά της ορίζει την τονικότητα των διαλυμάτων (ισότονο, υπότονο, υπέρτονο διάλυμα). Τονίζεται η σημασία της ρύθμισης της ωσμωτικότητας του πλάσματος και περιγράφονται οι ομοιοστατικοί μηχανισμοί που τη διασφαλίζουν. Το μάθημα συνεχίζεται με την ενότητα του αίματος. Μετά την γενική εισαγωγή στη λειτουργία και σύσταση του αίματος γίνεται ειδική αναφορά στον ορισμό, την κλινική σημασία και τη μέτρηση των ακόλουθων τριών πολύ σημαντικών παραμέτρων του αίματος με ιδιαίτερη σημασία στην κλινική (νοσηλευτική) πράξη: αιματοκρίτης, ταχύτητα καθίζησης ερυθρών και ομάδες αίματος. Το αίμα το διεδέχεται το μάθημα της καρδιάς και του ηλεκτροκαρδιογραφήματος. Η ανατομία της καρδιάς περιγράφεται διεξοδικά και σε στενή συνάφεια με τη λειτουργία του στα πλαίσια του κυκλοφορικού συστήματος: τη ροή δηλαδή του αίματος πρός και από την καρδιά σε κάθε κύκλο λειτουργίας του. Ιδιαίτερη έμφαση δίνεται στο σύστημα παραγωγής και αγωγής (ερεθισματαγωγό σύστημα) της καρδιάς ως η πηγή του ηλεκτρικού σήματος που παράγει και που ανιχνεύεται στο ηλεκτροκαρδιογράφημα. Ακολουθεί η περιγραφή των βασικών αρχών του ηλεκτροκαρδιογραφήματος, γίνεται επίδειξη της τοποθέτησης των ηλεκτροδιών στο σώμα και της χρήσης του παλμογράφου. Στο τέλος παρουσιάζεται και ερμηνεύεται ηλεκτροφυσιολογικά το ηλεκτροκαρδιογράφημα. Η αναφορά στο κυκλοφορικό σύστημα κλείνει με την εισαγωγή στις βασικές αρχές της αρτηριακής πίεσης και με την επίδειξη της χρήσης του πιεσομέτρου. Η σειρά αυτών των εργαστηριακών μαθημάτων ολοκληρώνεται με το αναπνευστικό σύστημα περιγράφοντας την ανατομία και τη λειτουργία του με ιδιαίτερη αναφορά στα αναπνευστικά μεγέθη των πνευμονικών όγκων και των χωρητικοτήτων των πνευμόνων. Ακολουθεί η επίδειξη μετρήσεων για την αξιολόγηση της λειτουργίας των πνευμόνων: σπιρομέτρηση, καμπύλη κορεσμού της αιμοσφαιρίνης και οξυμετρία.