Το μάθημα ξεκινά από την παραδοχή ότι η μουσική ανάλυση δεν είναι ένα απλό μάθημα, αλλά κλάδος ολόκληρος, ασφαλώς από τους σημαντικότερους της ιστορικής και συστηματικής μουσικολογίας. Επιδιώκεται να αποκτήσει ο φοιτητής όχι μόνο γνώσεις πάνω στα διάφορα συστήματα και τεχνικές που κατά καιρούς προτάθηκαν ή ακολουθήθηκαν, αλλά, κυρίως, τη δυνατότητα και την ευχέρεια να προσεγγίζει μόνος του, αναλυτικά, ένα μουσικό έργο. Για τους παραπάνω λόγους, η πορεία του μαθήματος αναλύεται σε δύο κυρίως μέρη: • Ένα ιστορικό μέρος, όπου παρατίθενται εν περιλήψει, εξηγούνται και σχολιάζονται οι κυριότερες αναλυτικές μέθοδοι από τις αρχές (περί το 1600) μέχρι τις τελευταίες δεκαετίες του 20ου αιώνα. Στο τμήμα όμως αυτό θεωρήθηκε απαραίτητο να ενημερωθεί ο φοιτητής και για το μουσικό αισθητήριο που επικρατούσε στις κοινωνίες των διαφόρων εποχών, που ήταν καθοριστικό για την πρόσληψη της μουσικής σε κάθε εποχή. • Στο δεύτερο μέρος ο φοιτητής θα βρει πρακτικές συμβουλές για την εφαρμοσμένη ανάλυση και τρόπους να λύσει το δύσκολο πρόβλημα της προσέγγισης του μουσικού έργου. Η εφαρμογή των μεθόδων και των τεχνικών της ανάλυσης, αλλά και των πρακτικών τρόπων και τεχνικών, γίνεται πάνω σε κατάλληλα μουσικά παραδείγματα μέσα στην τάξη, κατά τη διάρκεια του μαθήματος.

Το μάθημα ασχολείται με την αξιοποίηση των Τεχνολογιών της Πληροφορίας και της Επικοινωνίας (ΤΠΕ) στη διδασκαλία της αγγλικής γλώσσας

Μετά την εισαγωγή στο μάθημα (πηγές/μεθοδολογία/σχέσεις με άλλους κλάδους της θεολογικής επιστήμης), το μάθημα αναλύει τη γένεση της χριστιανικής λατρείας, ακολούθως δε μελετά την εξέλιξη και τελική διαμόρφωση των βασικών πτυχών της χριστιανικής Λατρείας, με πρώτη τη Θ. Ευχαριστία και, ακολούθως τα υπόλοιπα Μυστήρια (Βάπτισμα, Χρίσμα, Μετάνοια, Γάμο, Ιερωσύνη και Ευχέλαιο). Παρόμοια μελέτη προβλέπεται για σημαντικές επιμέρους ακολουθίες (Εσπερινός/Όρθρος/ Ακολουθίες του νυχθημέρου/Επικήδειος ακολουθία/Ακολουθία της μοναστικής κουράς). Η ύλη του μαθήματος ολοκληρώνεται με την αναφορά σε θέματα Θεολογίας της Λατρείας και Εορτολογίας, καθώς και σε επιμέρους τελετουργικά θέματα.

Η έννοια της τοπολογίας αποτελεί μία γενίκευση, κατά ουσιαστικό τρόπο, της έννοιας του μετρικού χώρου και δημιουργεί μία εξαιρετικά πλουσιότερη κλάση, αυτή των τοπολογικών χώρων. Στην πρώτη ενότητα παρουσιάζονται οι ορισμοί των εννοιών και μερικά βασικά παραδείγματα τοπολογικών χώρων. Επίσης, εισάγονται οι έννοιες της βάσης και της υποβάσης μίας τοπολογίας καθώς και αυτές του εσωτερικού και της κλειστότητας ενός συνόλου. Στη δεύτερη ενότητα η προσοχή μας μεταφέρεται από τις ολικές έννοιες, στη συμπεριφορά της τοπολογίας κοντά σε κάθε σημείο του χώρου. Στην τρίτη ενότητα εξετάζεται κατά πόσο η έννοια της ακολουθίας είναι ικανή για το χαρακτηρισμό της κλειστότητας ενός συνόλου ή της συνέχειας μίας συνάρτησης, στην ευρύτερη κλάση των τοπολογικών χώρων. Στην τέταρτη ενότητα περιγράφονται μέθοδοι κατασκευής νέων τοπολογικών χώρων από ήδη υπάρχοντες. Στην πέμπτη ενότητα εξετάζεται μία σειρά από συνθήκες, οι οποίες καθιστούν την τοπολογία ενός χώρου ευνοϊκή ως προς τη διαχωριστικότητα του χώρου. Στην έκτη ενότητα διερευνώνται οι συνθήκες για την περιγραφή ενός τοπολογικού χώρου, υπό μία έννοια πυκνότητας, με σκοπό την εύρεση συνθηκών που θα πρέπει να ικανοποιεί ένας τοπολογικός χώρος για να είναι μετρικοποιήσιμος. Στην έβδομη ενότητα παρουσιάζονται τα δύο βασικά θεωρήματα που αφορούν τους μετρικοποιήσιμους τοπολογικούς χώρους. Στην όγδοη ενότητα μελετάται η έννοια της συνεκτικότητας ενός τοπολογικού χώρου ενώ, τέλος, στην ένατη ενότητα ορίζεται η έννοια του συμπαγούς τοπολογικού χώρου και αποδεικνύεται το θέωρημα Tychonoff για το γινόμενο συμπαγών τοπολογικών χώρων.

-