Η Επιχειρησιακή Στρατηγική ασχολείται με την εναρμόνιση και το συντονισμό όλων των τμημάτων της επιχείρησης για τη διαμόρφωση μιας ολοκληρωμένης κοινής προσέγγισης με στόχο την αποτελεσματική διαχείριση του αβέβαιου μέλλοντος. Η διαμόρφωση των στρατηγικών αποφάσεων υποστηρίζεται από την ανάλυση του εξωτερικού περιβάλλοντος στο οποίο η επιχείρηση δραστηριοποιείται όπως και από τον εντοπισμό των πλεονεκτημάτων και μειονεκτημάτων της ίδιας της επιχείρησης. Τα ζητήματα που θα αναλυθούν στα πλαίσια του μαθήματος θα υποστηρίξουν τους φοιτητές έτσι ώστε να μπορούν να λαμβάνουν μελλοντικά αποφάσεις σχετικά με τις πιθανές εναλλακτικές στρατηγικές που έχει μία επιχείρηση, την ανάπτυξη και διατήρηση ανταγωνιστικού πλεονεκτήματος, την κατανομή των πόρων της και την ελκυστικότητα των αγορών που μπορεί να διεισδύσει.

-

Στη διάρκεια των δεκατριών διδακτικών εβδομάδων (δ.ε.) η προσοχή μας εστιάζεται στον τρόπο που χρησιμοποιείται η ρητορική στην Αθήνα την εποχή αυτή και θα δίνεται ιδιαίτερη έμφαση στα κοινωνικά και προσωπικά χαρακτηριστικά που κυριαρχούν στους δικανικούς λόγους. Εξετάζεται επίσης η πολιτική κατάσταση που διαμορφώθηκε στην Αθήνα κατά το δεύτερο μισό του 4ου αι. π. Χ., τις ιδεολογικές αντιπαραθέσεις ανάμεσα στον Δημοσθένη και τους πολιτικούς του αντιπάλους και τις αιτίες της παρακμής της Β΄ αθηναϊκής συμμαχίας. Οι ρητορικοί λόγοι της αρχαιότητας μας προσφέρουν πλήθος στοιχείων από καταστάσεις και λεπτομέρειες, που μπορούμε να υποθέσουμε ότι προξενούσαν το ενδιαφέρον του αθηναίου ακροατή. Στόχος του ρήτορα ήταν να πείσει το ακροατήριό του καθώς οτιδήποτε έλεγε θα έπρεπε να φαίνεται αληθινό ακόμη και αν δεν ήταν. Μάλιστα αν εξετάσουμε λόγους χαρισματικών πολιτικών του περασμένου αιώνα, όχι μόνον ελλήνων αλλά κυρίως ξένων, θα εντοπίσουμε μηχανισμoύς πειθούς που χρησιμοποιούσαν ήδη οι ρήτορες στην αρχαία Αθήνα.

Συνήθως σκεφτόμαστε το μουσείο ως έναν περιποιημένο χώρο φύλαξης μιας συλλογής πραγμάτων υλικών και άυλων, ζωντανών ή άψυχων, οικείων ή περίεργων, του απώτατου ή του πολύ πρόσφατου παρελθόντος που οργανώνονται και παρουσιάζονται στο κοινό. Αν θέλουμε, όμως, να επιχειρήσουμε μια λιγότερο περιγραφική προσέγγιση, θα πρέπει να μας απασχολήσει το μουσείο ως θεσμοθετημένη, οργανωμένη και ελεγχόμενη επικοινωνιακή σχέση που αναπτύσσεται ανάμεσα στους παραγωγούς και τους καταναλωτές του μουσειακού εκθέματος, λαμβάνοντας σοβαρά υπόψη τον επικοινωνιακό ρόλο των ίδιων των μουσειακών πραγμάτων. Όταν οι επισκέπτες του μουσείου έρχονται αντιμέτωποι με τα μουσειακά αντικείμενα και τις ερμηνευτικές προτάσεις των ειδικών που τα πλαισιώνουν, συνειδητά ή ασυνείδητα, σχηματίζουν τη δική τους άποψη γι’ αυτά, και, κατ’ επέκταση, συγκροτούν τη δική τους αντίληψη για το παρελθόν, την τέχνη, την τεχνολογία, τη φύση κτλ. Μπορούμε, επομένως, να προσεγγίσουμε το μουσείο και ως έναν χώρο μη τυπικής εκπαίδευσης που λειτουργεί ανάλογα με τις προθέσεις και τις μεθοδολογικές επιλογές των εκθετών και, φυσικά, ανάλογα με την ατομική και τη συλλογική ταυτότητα των επισκεπτών. Στο μάθημα θα εξετάσουμε τους μηχανισμούς ανάπτυξης της μουσειακής επικοινωνίας δίνοντας έμφαση στην εκπαιδευτική της διάσταση. Συγκεκριμένα θα μας απασχολήσουν: Οι παράγοντες που καθορίζουν την μουσειακή επικοινωνιακή σχέση Τα μέσα και οι πρακτικές που αξιοποιούνται για την υποστήριξή της Η ανάγκη ενός μουσείου να γνωρίσει αυτούς που το επισκέπτονται και αυτούς που το αποφεύγουν Ο ρόλος ενός μουσείου στη συγκρότηση της ατομικής και συλλογικής γνώσης Τα εκπαιδευτικά χαρακτηριστικά του μουσείου και το πώς αυτά διαφοροποιούνται παράλληλα με τη διαφοροποίηση των μουσειολογικών αντιλήψεων, από τη μια, και των παιδαγωγικών θεωριών, από την άλλη.

Το μάθημα αυτό αφορά στη μελέτη και κατανόηση βασικών μεθοδολογιών για τη σχεδίαση, την υλοποίηση και την αξιολόγηση ψηφιακών εκπαιδευτικών περιβαλλόντων που κινητοποιούν το μαθητή όπως, παιχνίδια, μικρόκοσμοι και ψηφιακές ιστορίες.