Η κοινωνική ψυχολογία , κυρίως στις ευρωπαϊκές εστίες παραγωγής της και σε σύμπνοια με αντίστοιχες εξελίξεις στα πλαίσια άλλων κοινωνικών επιστημών , βιώνει από τα μέσα της δεκαετίας του ’80 τη δική της ‘ στροφή στον λόγο ’. Μάλιστα , η ‘ στροφή ’ αυτή κρίνεται , κατά τεκμήριο , επιτυχημένη στο βαθμό που , όπως διαπιστώνεται , στην σύγχρονη κοινωνιο - επιστημονική γραμματεία συχνά κοινωνικοί επιστήμονες άλλων κλάδων στρέφονται , δανείζονται και χρησιμοποιούν θεωρίες και μεθοδολογίες που αναπτύχθηκαν στα πλαίσιά της . Ωστόσο , θα ήταν λάθος να υποτεθεί ότι η ‘ στροφή ’ αυτή στους κόλπους της κοινωνικής ψυχολογίας χαρακτηρίζεται από ομοιογένεια και ‘ μονοφωνικότητα ’. Οι κοινωνικοί ψυχολόγοι που εντάσσονται στο ρεύμα αυτό εκκινούν συχνά από πολύ διαφορετικές αφετηρίες στο χώρο της κοινωνική θεωρίας με συνέπεια , συχνά , οι μεθοδολογικές τους προτάσεις να διαφέρουν σημαντικά.

Το μάθημα Εφαρμογές Σχολικής Ψυχολογίας επιδιώκει μια καλύτερη κατανόηση - κατάρτιση μέσω κλινικών εμπειριών των θεμάτων που διαπραγματεύεται η σχολική ψυχολογία μέσα στο εκπαιδευτικό σύστημα -σχολείο

Το μάθημα αυτό αποτελεί το βασικό εισαγωγικό μάθημα στο εφαρμοσμένο πεδίο της Ψυχολογίας της Υγείας. Η Ψυχολογία της Υγείας ασχολείται με την προαγωγή, διατήρηση και αποκατάσταση της υγείας τόσο στον υγιή πληθυσμό όσο και στους χρόνιους πάσχοντες. Στην εισαγωγή στις έννοιες και τις αντίστοιχες πρακτικές στοχεύει το παρόν μάθημα. Ειδικότερο στόχο αποτελεί η παρουσίαση σημαντικών κεφαλαίων στην Ψυχολογία της Υγείας, όπως η έννοια της υγείας και της ασθένειας, οι ψυχοκοινωνικοί παράγοντες που τις καθορίζουν και ο τρόπος της μεταξύ τους αλληλεπίδρασης, η εφαρμογή προγραμμάτων παρέμβασης σε ατομικό και κοινοτικό επίπεδο, καθώς και οι ψυχοκοινωνικές παράμετροι και οι επιπτώσεις της χρόνιας ασθένειας.

Η επιτυχής ολοκλήρωση του μαθήματος θα επιτρέψει στους φοιτητές να έχουν ένα θεωρητικό υπόβαθρο για βασικές λειτουργίες (π.χ. μνήμη, γλώσσα, εκτελεστικές λειτουργίες) και των κυριότερων σχετικών θεωριών. Επίσης, οι φοιτητές θα μπορούν να κατανοούν τη συμπτωματολογία που παράγεται μετά από βλάβες του εγκεφάλου και να σχηματίζουν αδρές διαγνωστικές εντυπώσεις.

• Η έννοια του φυσιολογικού και του παθολογικού στην ανθρώπινη συμπεριφορά. • Η αναπτυξιακή προσέγγιση στην ψυχοπαθολογία -βασικές αρχές. • Συστήµατα ταξινόµησης των διαταραχών συμπεριφοράς. • Η αιτιολογία της προβληµατικής συμπεριφοράς. (Η συµβολή οργανικών και περιβαλλοντικών επιδράσεων στην παθογένεση των διαταραχών συµπεριφοράς). • Η γνωσιακή-συµπεριφορική προσέγγιση στην ψυχοπαθολογία και η συµβολή της ψυχανάλυσης στην κατανόηση και αντιµετώπιση των διαταραχών συµπεριφοράς. • Περιπτώσεις παιδιών µε περισσότερες πιθανότητες να παρουσιάσουν διαταραχές συµπεριφοράς. Πρόληψη. • Θεραπευτικές προσεγγίσεις στην Αναπτυξιακή Ψυχοπαθολογία. • Αντικοινωνική συµπεριφορά, (αίτια, η επίδραση της τιµωρίας και της αµοιβής στον έλεγχο της αντικοινωνικής συµπεριφοράς). • ∆ιαταραχή Προκλητικής Εναντίωσης • ∆ιαταραχή Διαγωγής. (Επιδηµιολογία, συννοσηρότητα, η αναπτυξιακή πορεία των διαταραχών διαγωγής.) • ∆ιαταραχές ∆ιατροφής (αναπτυξιακό µοντέλο, αίτια, αντιµετώπιση) • ∆ιαταραχές απέκκρισης (αίτια, αντιµετώπιση) • Τραυλισµός (επιδηµιολογία, θεωρητικές και θεραπευτικές προσεγγίσεις) • ∆ιαταραχή Ελλειµµατικής Προσοχής – Υπερκινητικότητα (∆ΕΠ-Υ). Η αναπτυξιακή πορεία του παιδιού µε ∆ΕΠ-Υ. • Διαταραχές Άγχους (Το ιστορικό ερµηνείας και θεραπευτικής αντιµετώπισης των νευρωσικών εκδηλώσεων στα παιδιά). • Διαταραχή Αυτιστικού Φάσματος (επιδηµιολογία, θεωρητικές και θεραπευτικές προσεγγίσεις) • Νοητική καθυστέρηση (διάγνωση, αιτιολογία, ταξινόµηση, δυνατότητες παιδιών µε νοητική καθυστέρηση).