Το μάθημα δίδει την ευκαιρία στις/στους φοιτήτριες/-ές να γνωρίσουν τα ερευνητικά ρεύματα της Διδακτικής της Φυσικής που σχετίζονται με την έννοια του διδακτικού μετασχηματισμού της επιστημονικής γνώσης σε σχολική γνώση και να εξοικειωθούν με σύγχρονες διδακτικές προσεγγίσεις που βασίζονται σε αυτά τα ρεύματα.

Στο μάθημα αυτό, συζητούνται έννοιες της Επιστημονικής Μουσειολογίας και της Διδακτικής των Φυσικών Επιστημών και πιο συγκεκριμένα οι έννοιες του 'διαμεσολαβητικού μετασχηματισμού' και 'διδακτικού μετασχηματισμού' της επιστημονικής γνώσης σε μουσειακό αντικείμενο και αντικείμενο διδασκαλίας αντίστοιχα. Διερευνάται, επίσης, η εξέλιξη των σύγχρονων επιστημονικών και τεχνολογικών μουσείων από μουσεία συλλογών σε ολοκληρωμένα επιστημονικά και τεχνολογικά κέντρα καθώς και ο ρόλος τους στην εποικοινωνια στοιχείων φυσικών επιστημών και τεχνολογίας. Τέλος, εισάγεται και αναλύεται η έννοια της επιστημονικής καλλιέργειας και συζητούνται ζητήματα άτυπων, μη τυπικών και τυπικών μορφών εκπαίδευσης στις φυσικές επιστήμες και την τεχνολογία.

Αντικείμενο του μαθήματος αυτού είναι η σχέση ανάμεσα στη σχολική ιστορία και την εθνική ταυτότητα. Το κεντρικό επιχείρημα δεν διατυπώνεται ευθύς εξαρχής, αλλά οικοδομείται επαγωγικά από διάλεξη σε διάλεξη. Στο μικροσκόπιο της μελέτης τίθενται αρχικά τρία συγκεκριμένα σχολικά εγχειρίδια γύρω από τα οποία αναπτύχθηκε έντονη δημόσια διαμάχη που απέληξε στην απόσυρσή τους. Το καθένα από αυτά τα εγχειρίδιαεισήχθη στα σχολεία σε μία διαφορετική περίοδο της ιστορίας του ελληνικού κράτους: το πρώτο στην περίοδο της παγκοσμιοποίησης (2006), το δεύτερο στην μετεμφυλιακή περίοδο (1965) και το τρίτο στο μεσοπόλεμο (1919). Κατά την παρουσίαση των τριών εγχειριδίων επισημαίνονται κυρίως τα κομβικά σημεία γύρω για τα οποία αναπτύχθηκαν οι αντιπαραθέσεις και,ακολούθως, υποδεικνύεται ο κοινός παρονομαστής: οι θεματικές που παραμένουν πηγές έντασης και στις τρεις διαμάχες. Από την ανάλυση αυτών των κοινών θεματικών συνάγεται ακολούθως το κεντρικό επιχείρημα που, σε αδρές γραμμές, έχει ως εξής: Η σχολική ιστορία υπηρετεί πρωτίστως την ανάγκη για τη διαμόρφωση και τη μετάδοση στη νέα γενιά μιας συνεκτικής εθνικής ταυτότητας –μιας ορισμένης εθνικής ταυτότητας που εδράζεται πρωτίστως στην υπερηφάνεια για το ένδοξο αρχέγονο ελληνικό έθνος. Όταν η αφήγηση ενός εγχειριδίου δεν υπηρετεί με απόλυτη πιστότητα αυτό τον στόχο τότε είναι πιθανόν να ανακύψει δημόσια διαμάχη. Αν επιπλέον, κατά τη χρονική περίοδο της διαμάχης, υπάρχουν ανοικτά εθνικά μέτωπα, τότε η διαμάχη απολήγει σχεδόν βέβαια στην απόσυρση του βιβλίου και την αντικατάστασή του με άλλο περισσότερο συμβατό με τον κυρίαρχο ιστορικό κανόνα: τον ιστορικό κανόναγια το ελληνικό έθνος που διαμορφώθηκε από τον Κωνσταντίνο Παπαρρηγόπουλο στο δεύτερο μισό του 19ου αιώνα.

Το μάθημα πραγματεύεται τα παρακάτω: • Κοινωνικός αποκλεισμός : έννοια , σύγχρονη θεωρητική συζήτηση και έρευνα • Από την ανισότητα στη διαφορά • Κοινωνικός αποκλεισμός , ιδιότητα του πολίτη και κοινωνική πολιτική • Εκπαίδευση , ανθρώπινα δικαιώματα και κοινωνική δικαιοσύνη • Εκπαίδευση και κοινωνικός αποκλεισμός • Μορφές κοινωνικού αποκλεισμού στην εκπαίδευση • Πολιτικές για τον κοινωνικό αποκλεισμό στην εκπαίδευση

Σκοπός του μαθήματος είναι η μύηση των φοιτητών στον επιστημονικό κλάδο που μελετά τα προβλήματα της προσχολικής αγωγής και τους τρόπους με τους οποίους μπορούμε να τα επιλύσουμε επιδέξια υπό το πρίσμα των σύγχρονων ψυχολογικών δεδομένων. Το μάθημα (παράδοση) στοχεύει ιδιαίτερα στην προσφορά επαρκών επιστημονικών στοιχείων, ώστε οι φοιτητές να γνωρίσουν μερικούς βασικούς τομείς της Ψυχοπαιδαγωγικής της Προσχολικής Ηλικίας (ικανότητες παιδιών, μαθησιακή διαδικασία, ατομικές διαφορές και αξιολόγηση).